σπονδυλικός

-ή, -ό, Ν

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στους σπονδύλους

2. φρ. α) «σπονδυλική αρτηρία»

ανατ. κλάδος τής υποκλείδιας αρτηρίας

β) «σπονδυλική στήλη»

i) (ανατ.-βιολ.) ο αξονικός σκελετός τού κορμού τών σπονδυλοζώων που υποβαστάζει την κεφαλή και συνδέεται με τα άκρα μέσω τής ωμικής και τής πυελικής ζώνης και μπορεί να παρουσιάσει ποικιλία λειτουργικών ή οργανικών ανωμαλιών, κν. ραχοκοκαλιά

ii) μτφ. κύριο στήριγμα, κεντρικός άξονας

γ) «σπονδυλικό τρήμα»

ανατ. ο κενός χώρος ανάμεσα στο σώμα κάθε σπονδύλου προς τα εμπρός και το σπονδυλικό τόξο προς τα πίσω, ο οποίος, μαζί με τους αντίστοιχους τών άλλων σπονδύλων, σχηματίζει τον νωτιαίο σωλήνα μέσα στον οποίο πορεύεται ο νωτιαίος μυελός περιβαλλόμενος από τις μήνιγγες.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σπόνδυλος. Ο τ. σπονδυλική (στήλη) μαρτυρείται από το 1871 στο Ελληνογαλλικόν Λεξικόν τού Άγγ. Βλάχου].